BVA – BVA International

De Club

BVA in een notendop:

1992:

Eigenlijk werd de basis voor BVA reeds in juli 1992 gelegd, toen de op dat moment 18 jarige Edwin Vloeberghen het CJAS, Contact Journaal voor Agapornis Sympathisanten lanceerde. Dit 12 pagina’s tellende boekje werd door Edwin op eigen kosten gerealiseerd en verstuurd naar verschillende agapornidenliefhebbers in België en Nederland. Zijn bedoeling was duidelijk: een band scheppen tussen de verschillende liefhebbers, informatie verspreiden en de basis leggen voor een agapornidenspeciaalclub. Aan de verschillende kwekers werd in het boekje gevraagd om de ronde som van 200 bef te storten en daarvoor zouden ze vijf keer per jaar het contactblad ontvangen. Ook werd aan eventuele geïnteresseerden gevraagd om zich kandidaat te stellen voor een bestuursfunctie in de nog op te richten speciaalclub. Er was in dat boekje ook een artikel over Beak and feather disease, een enquetteformulier voor de richtprijzen van agaporniden en er werd de mogelijkheid geboden om advertenties te plaatsen.
Tot grote vreugde van Edwin vond hij een aantal mensen bereid om mee in zee te gaan en in oktober 1992 volgde dan de tweede uitgave van CJAS en kon Edwin tot zijn groot plezier de eerste 32 leden bekendmaken. In zijn voorwoord wist hij te vermelden dat de plannen klaar lagen voor een speciaalclub voor Agaporniden. De doelstellingen waren duidelijk: de agaporniden moesten meer gepromoot worden, dat zou er voor zorgen dat deze vogels ook meer te vinden waren op de diverse shows. Ook moest er dringend werk gemaakt worden van goede standaardeisen. Omdat er toen te weinig reeksen waren voor agaporniden tijdens de tentoonstellingen moest er volgens Edwin ook dringend werk gemaakt worden van een eigen tentoonstelling.
In dat nummer verscheen het eerste artikel over agaporniden. Edwin schreef het met als titel: “De pionier van de agaporniden: de wildvorm roseicollis”. Daarnaast was een prachtige foto in het boekje gekleefd van een lichtgroene en een donkergroene roseicollis. Ook deze foto’s werden toen door Edwin zelf gemaakt. Verder was er ook een artikel van Jo Paulissen, stonden er richtprijzen vermeld, waren er de eerste advertenties en als laatste was er een artikel waarin de verschillen tussen de oogringsoorten ( personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae) werden uitgelegd. Als illustratie was er een tekening van de vier soorten bijgevoegd. .
Natuurlijk waren er toen, zoals we de vogelwereld vandaag de dag nog kennen, naast voorstanders ook verschillende tegenstanders. Ik hoor nog steeds de woorden van een keurmeester uit de buurt: “ja, ja, ik heb er al veel weten beginnen en al meer weten stoppen! Geloof me vrij, het zal niet lang duren”. Ook de bestaande clubs volgden alles met argwaan en de toekomstige club werd gewoon door de meesten weggelachen. Maar wat niemand had durven hopen gebeurde toch.

Op zondag 1 november 1992 om 14 uur startte de eerste vergadering in Hever – Boortmeerbeek bij Edwin thuis. Tijdens deze vergadering werd de officiële start gegeven voor BVA, de Belgische Vereniging Agaporniden. Tijdens deze oprichtingsvergadering werd het voorstel om aan te sluiten bij AOB verworpen, omdat aansluiting betekende dat de nieuwe club zich moest onderwerpen aan de AOB reglementen en dat zagen de meeste aanwezigen niet zitten. Samenwerking met KBOF en BVP werd niet besproken. De club moest en zou volledig onafhankelijk functioneren wilde men iets meer vooruitstrevend kunnen werken (men mag niet vergeten dat toen naast de wildvormen er weinig of geen mutanten gevraagd werden, meestal duurde het dan ook jaren eer de grotere clubs nieuwe mutanten aanvaardden op de tentoonstellingen). Wel werd beslist om samen te werken met verschillende buitenlandse agapornidenverenigingen, waaronder de ALBS in USA en de Engelse Lovebird society.
Het eerste bestuur bestond uit:
Frans Callewaert als voorzitter, Jacqueline Hannes als penningmeester, Edwin Vloeberghen als secretaris, Anita Hahn als adjunct secretaris, Leopold Mulder als feestbestuurder en tenslotte Wessel van der Veen, Ronny Haemerlinck, Jo Paulissen, Benny Luts, Erwin Preuveneers en Serge Callewaert als ‘dagelijks’ bestuurslid. Een post voor redacteur was er nog niet voorzien maar Edwin zorgde er zelf voor dat de boekjes op tijd in de bus terecht kwamen.

Toen het derde nummer van CJAS dan in december 1992 verscheen werd met trots het verslag van de oprichtingsvergadering van BVA gepubliceerd en stond het opschrift BVA, bij CJAS vermeld. Voor Edwin moet dit toen een hemels gevoel geweest zijn. Dat nummer bevatte ook een uitnodiging voor de leden voor een eerste activiteit in Kampenhout op 17 januari 1993, waar er uitleg ging gegeven worden over de roseicollis en het boekje bevatte een foto en artikel over de Oranjemasker roseicollis (deze waren toen heel zeldzaam en duur, noot: 30.000 Bef. voor een koppeltje split x kleur!) van de hand van Johan Kloosterman uit Denemarken. Er werd toen aan de leden ook al de mogelijkheid geboden om ringen te bestellen voor het seizoen 1993 en de ledenlijst bevatte toen al 91 namen, waaronder al verschillende buitenlanders. En als laatste was er een artikel van Edwin waarin dat de wirwar van de verschillende kleurbenamingen voor dezelfde mutanten werd aan de kaak gesteld. Daarmee was BVA toen officieel geboren en kon de club haar eerste werkjaar ingaan.

1993:

Dit jaar werden er 5 boekjes van het CJAS uitgegeven: een nummer in februari, april, juli, oktober en december. De eerste BVA activiteit stond op zondag 17 januari op de agenda. In Kampenhout mocht de versbakken club niet minder dan 130 deelnemers ontvangen tijdens hun eerste bijeenkomst. Neem daar dan nog bij dat deze vergadering nog 17 extra leden meebracht en u begrijpt dat dit een extra stimulans was voor de bestuursleden om nog verder te doen. Dat eerste boekje van dat jaar bevatte ook opnieuw een primeur: een van de eerste foto’s en een artikel over de blauwe nigrigenis sierde het tijdschrift. Het bestuur werd versterkt door Frans Vloeberghen, de vader van Edwin.
Het juni nummer kondigde vol trots de eerste tentoonstelling aan. Deze zou doorgaan in de parochiezaal achter de kerk van Winksele – Delle en vond plaats op zaterdag 18 september. Het inkooien gebeurde op vrijdagavond tussen 20 en 22 uur en de show was open enkel voor bezoekers op zaterdag vanaf 14.30 tot 18 uur.
Vol verwachting werd door het bestuur uitgekeken naar deze eerste show. En toen het eindelijk zo ver was, waren er toen 227 vogels te vinden in de tentoonstellingsklasse, 70 in de verkoopsklasse en deze werden door 18 deelnemers bijeengebracht. De keuring tijdens de eerste show gebeurde door Theo Slagmolen en Chris Ruth uit Engeland. Na de show was het aantal leden reeds opgelopen tot 212.
Kort daarop verliet Leopold Mulder als eerste het bestuur wegens gezondheidsredenen.
In het decembernummer werd melding gemaakt dat Danny Degol voortaan Edwin zou bijstaan voor de realisatie van het boekje en Danny werd daarmee de eerste officiële redacteur van BVA. De club kon met een gerust hart het volgende werkjaar tegemoet gaan.

1994:

Begin 1994 was er al sprake van het eerste BVA Technisch Comité. Daarin zetelden toen Francois Slagmolen, Wessel van der Veen en Edwin. (Het is trouwens hun werk die jaren later als basis zou dienen voor de internationale gemeenschappelijke standaardeisen.). De tweede show ging dat jaar opnieuw door in Winksele-Delle op 16, 17 en 18 september. Het aantal deelnemers en aanwezige vogels ging de goede kant uit. Er waren 37 deelnemers (uit Brazilië, Portugal, Nederland, Duitsland en België) aanwezig en er waren 550 vogels te bewonderen. Bij de aanwezige keurmeesters was o.a. Paul Richard Wolvensberger uit Brazilië te gast. In oktober verlieten Jacqueline Hannes, Anita Hahn en Jo Paulissen het bestuur. Als nieuwkomer werd onze huidige secretaris, Herman Henderickx, als bestuurscommissaris opgenomen in het bestuur. Toen in december Erwin Preuveneers het bestuur verliet, was het Dirk Van den Abeele die Herman gezelschap hield als bestuurscommissaris. Dat jaar werd een zesde boekje gemaakt, dat verscheen in de zomermaanden en bevatte alle adressen van de leden en daarbij vermeld wat ze kweekten. Met de nieuwe wet op de privacy zijn we daar later moeten van afstappen.

1995:

Vanaf 1995 kwam het BVA journaal 6 keer per jaar. Niet alleen dat veranderde, maar nu werden er niet een, maar wel twee foto’s in elk boekje gekleefd. Ook de kaft veranderde, er kwam een (zwart-wit) foto op te staan. Dit was al ‘een hele verbetering’. Ook het aantal leden was steeds in stijgende lijn. Dit jaar waren er een 620 tal agaporniden te bewonderen op de show die nog steeds in Winksele-Delle plaats vond. Keurmeesters toen aanwezig waren o.a. Lee Horton (Amerika) en Paul Richard Wolfensbergher (Brazilië), Bodo Ochs (Duitsland) en Theo Slagmolen uit België. In het voorwoord in het boekje na de show (oktobernummer ’95) drukte Edwin Vloeberghen de stille wens uit om toch ooit eens 1000 vogels op de show te krijgen.
Eind september nam Danny Degol ontslag als redacteur en deze taak werd toen overgenomen door Dirk Van den Abeele.
In november 1995 stopte Frans Callewaert als voorzitter en werd de fakkel overgedragen aan Edwin Vloeberghen. Vier jaar nadat hij BVA oprichtte kwam hij aan het hoofd van het bestuur te staan.

1996:

Dit jaar pakte BVA voor de eerste keer uit met een kleurencover. Het was een wildvorm fischeri die onze eerste kaft tooide. Op 13, 14 en 15 september ging de vierde tentoonstelling door. Er werden terug een 700 tal vogels geshowd. Keurmeesters toen aanwezig waren terug: Lee Horton uit Amerika en Paul Richard Wolfensbergher uit Brazilië, Bodo Ochs uit Duitsland en Theo Slagmolen uit België. Het aantal leden bleef maar stijgen. Toch verliet Edwin Vloeberghen het bestuur op 1 november 1996. Edwin moest meer aandacht aan zijn studies gaan besteden en zijn functie als voorzitter met zijn studies combineren bleek moeilijk. Daarmee verliet Edwin als laatste ‘van de grondleggers van BVA’ het bestuur.

1997:

In 1997 kwamen de eerste kleurenpagina’s in het boekje. Op deze kleurenpagina’s werden de foto’s van de vogels uit de hoofdartikelen afgedrukt. Het was nu gedaan voor de mensen van het secretariaat met foto’s kleven. Maar omdat er veel vraag was naar die foto’s, werd aan de verzamelaars de mogelijkheid geboden om de besproken foto’s nog eens extra bij te bestellen. Er werd door het toenmalige bestuur, (met oa Herman Henderickx, Kristine De Stoop en Dirk Van den Abeele) beslist om de vzw BVA op te richten. Op die manier kreeg de vereniging een officieel statuut. In april 1997 startte Dirk Van den Abeele, de BVA internetsite op. Dit was op dat moment een van de eerste sites van een Belgische Ornithologische vereniging.
Ook de tentoonstelling verhuisde toen van Winksele naar Bambrugge. Er werd heel veel voorbereiding gemaakt voor de vijfde show en het loonde de moeite. Het aantal ingeschreven vogels verdubbelde zowaar. Maar liefst 1212 agaporniden werden er ingezonden. Een heuse taak voor de aanwezige keurmeesters: Theo en Francois Slagmolen (België), Bodo Ochs (Duisland) Harry van der Linden en Gerard van der Meyden (Nederland) om deze keuring tot een goed einde te brengen. Meer dan 1000 bezoekers werden verwelkomd. Toen het jaar teneinde was kon het bestuur tevreden terug blikken, niet alleen de show was een succes, ook het aantal leden bleef maar stijgen.

1998:

Voor 1998 had BVA een ‘revolutionair’ plan bedacht. Er werden door BVA afspraken gemaakt met de algemene bonden uit België (KBOF en AOB) en Nederland (ANBvV, NBVV en PSC) voor een vergadering te beleggen. De bedoeling van de vergadering was: de kleurbenamingen van de mutaties bij agaporniden eenvormig maken. Het was tot op heden wat dat betrof een complete chaos, elke bond gebruikte eigen termen en het logisch verstand moest nogal dikwijls wijken voor eigenbelang. Nochtans beseften wij van BVA dat in het belang van onze hobby, het noodzakelijk was we door onderling overleg, samen gingen werken en dat dialoog het belangrijkste wapen was. Het was noodzakelijk om de mutanten te benoemen volgens hun geno- en fenotype. Enkel door een wetenschappelijk onderbouwde basis te creëren konden we eventuele toekomstige mutanten correct plaatsen en benoemen. Dit was absoluut nodig om de toekomst van onze hobby veilig te stellen. Er is immers niets zo gevaarlijk dan verkeerde info en namen gebaseerd op ‘eigen voorkeur’. Een aantal vastgeroeste waarden wisten wel van op voorhand al te voorspellen dat het niets ging worden, maar niets was minder waar. Op zaterdag 21 maart 1998, kwamen de verantwoordelijken van de verschillende bonden, op uitnodiging van BVA, bij elkaar te Serskamp om “aan het grote werk” te beginnen. Voor AOB waren dat Dhr. Morris Alain en Dhr. Schoutens Jaak, voor KBOF : Dhr. De Laet René en Dhr. Van Zwol Patrick, voor NBVV: Dhr. M.C. Steenbakker en Dhr. Piet Onderdelinden, voor PSC: Dhr. H. de Vries en Dhr. W. v.d. Dikkenberg, voor ANBVV : Dhr. H. Wouwenaar en Dhr. J. Jacobs en tenslotte voor BVA : Herman Henderickx en Dirk Van den Abeele.
Iedere afgevaardigde was er van overtuigd dat het in belang van de liefhebbers was dat er een eenvormige naamgeving zou komen. Omdat we een stevige basis nodig hadden om verder op te bouwen, werden de nieuwe namen gebaseerd op vederstructuur en de genetische achtergrond van elke mutatie. Na enkele maanden bedenktijd besliste elke vereniging om voortaan de eenvormige namen te gebruiken en er werd verder afgesproken om jaarlijks een vergadering te beleggen waarop de nieuwe mutanten bij agaporniden gingen besproken worden. Op die manier kon elke vereniging op de hoogte blijven van het reilen en zeilen in de agapornidenwereld.
We hadden zonder het zelf te beseffen een heel waardevolle bijdrage geleverd tot onze wondermooie hobby. Nu werd het voor de liefhebber eindelijk iets duidelijker, niet alleen voor de naamgeving tijdens de shows, maar ook voor de artikelen in de verschillende tijdschriften. Eindelijk spraken we dezelfde taal, dezelfde namen voor eenzelfde mutatie, logisch toch, waarom hadden we daar niet vroeger aan gedacht.
In september hadden we dan de zesde show en daar hadden we toen reeds 1256 vogels en verschillende uit het buitenland.

1999:

Dit jaar pakte BVA uit met het eerste volledig gedrukte nummer. Waar vroeger met kopieën werd gewerkt kwam er nu een drukker aan te pas. Om de kosten te drukken werd de layout door de redactie zelf gemaakt en werden de boekjes wel zelf door de BVA bestuursleden, blad per blad, bij elkaar geraapt en samen geniet. Deze inspanning namen we er graag bij. Het aantal leden bleef maar stijgen en dat was voor het bestuur een extra stimulans om nog meer inspanningen te leveren.
BVA organiseerde toen voor de eerste keer een agapornidendag. Deze ging door in Bambrugge op zaterdag 13 februari en al vlug bleek dat deze voor herhaling vatbaar was. Via Harry Bens werd er ook een mogelijkheid gecreëerd om ook in Nederland een aga-dag te organiseren. Deze ging toen voor de eerste keer door in Boxmeer. Toen Dirk Van den Abeele, dat jaar door VTM, de Vlaamse televisie Maatschappij, werd uitgenodigd om over agaporniden te komen praten tijdens het populaire zondagnamiddag programma ‘Zondag Josdag’, werd van de gelegenheid uiteraard gebruik gemaakt om BVA te promoten. Dat had zijn gevolgen. Het BVA secretariaat werd overstelpt met telefoontjes en we konden dank zij dat programma een extra 200 leden registeren.
Dat jaar startte de eerste cursus BVA keurmeester. Onder leiding van Dirk Van den Abeele werd een cursus van 10 lessen georganiseerd. Na deze cursus mochten Wessel van der Veen, Koos Hammer, Kurt Verstappen, en Franklin Van Helleputte, elk binnen hun specialiteit, zich ook BVA keurmeester noemen. Didier Mervilde werd keurmeester maar beperkt tot personatus en fischeri. Om de ware aard achter de verschillende mutanten te kunnen bepalen werd besloten om binnen MUTAVI, veeronderzoeken te laten uitvoeren. Deze onderzoeksresultaten moesten de cursus ondersteunen en er voor zorgen dat alles op wetenschappelijke feiten gebaseerd was. Ook de samenwerking met de verschillende andere bonden ging er op vooruit. Meermaals werd Dirk Van den Abeele uitgenodigd als spreker tijdens bijeenkomsten van keurmeesters van agaporniden in Nederland. Bedoeling was duidelijk, samen werken aan de hobby.
Tijdens de zevende show werden er terug een 1250 vogels ingezonden. Tijdens deze show, was er op zaterdag een vergadering met de verschillende andere bonden. Aanwezige deelnemers: Dhr. J. Jacobs en Dhr. Grefhornl (ANBvV), Dhr. R. Steenbakkers en Dhr. W. J. Van Hese (NbvV), Dhr. P. Van Zwol, Dhr. R. De Laet en Dhr. M. Swinnen (KBOF), Dhr. K. Verstappen en Dhr. Dirk Van den Abeele (BVA). Verontschuldigd waren PSC en AOB. Op de agenda stonden de rozemasker roseicollis, de slaty fischeri, de misty nigrigenis en de opaline roseicollis. Onder impuls van Dirk Van den Abeele werd er een emailring opgericht voor de keurmeesters van agaporniden van de verschillende Belgische en Nederlandse bonden. Zo werd er een nieuwe mogelijkheid tot communicatie geboren. Dit moest leiden tot een betere ‘service’ naar de kwekers toe.
Op 1 november 1999 werd de beheerraad aangepast en werd Dirk Van den Abeele de nieuwe BVA voorzitter. Herman Henderickx werd de nieuwe webmaster en daardoor kreeg de internetsite een compleet nieuwe look. (noot 1/7/06: welke begin juli 2006 door Dirk en Herman terug onder handen werd genomen, wat tot een technisch zeer hoogstaande site zou leiden!) Omdat de vereniging steeds groter werd en een volledige herstructurering zich opdrong, werd de volledige werking van BVA herschreven. Binnen de beheerraad werd ruimte gemaakt voor een tentoonstellingscomité, een redactieraad, een technisch comité, een secretariaatsploeg en een verantwoordelijke voor de reclamewerving. Deze ploegen konden vanaf dan, onder toezicht van de beheerraad, hun beleid zelf bepalen. Een formule die tot op heden haar werking duidelijk bewezen heeft.
Vanaf eind 1999 werd door Inte Onsman en Dirk Van den Abeele, samengewerkt met o.a. Dr. Terry Martin uit Australië, teneinde de benamingen en de juiste info over het genotype van de verschillende mutanten bij de agaporniden ook internationaal te laten doorbreken.

2000:

Ook dit jaar werd er opnieuw een Aga-dag georganiseerd in België en Nederland. De opkomst in Nederland lag wat aan de lage kant, maar in België bleef het een succes.
Tijdens de achtste show, die ter gelegenheid van het nieuwe millennium Lovebird 2000 genoemd werd, waren er dat jaar 1268 agaporniden aanwezig. De internationale belangstelling was enorm, er waren bezoekers uit bijna alle landen van Europa en er waren zelfs bezoekers uit Porto Rico aanwezig.
Gewoonte getrouw hadden we terug een vergadering met de verschillende bonden. Daar waren aanwezig: voor ANBVV was dat Jan Jacobs en Harry van der Linden. Voor AOB: Schoutens Jaak, Coppens René en Meunier Jean-Claude. Voor BVA: Dirk Van den Abeele. Voor KBOF: Marcel Swinnen en Jozef Driesen. Voor NBVV: V.d.Berg Hans en V.d.Voorn en voor MUTAVI (onderzoek- en researchcenter) Inte Onsman. Op de agenda stond een voorstelling van bontvormen bij de fischeri, bepreking van de opaline roseicollis en een voorstel van BVA voor het ontwikkelen van gemeenschappelijke standaardeisen voor agaporniden. Alle bonden beloofden dat voorstel met hun achterban te bespreken en allen verklaarden zich enkele maanden later akkoord en beloofden om mee te werken. Er was terug een belangrijke stap gezet naar de liefhebbers toe. Dit project moet een einde maken aan de verschillen die er nog zijn in het beoordelen van de vogels.
Er werden ook al voorbereidingen gemaakt om een cursus agaporniden te organiseren. Deze zou begin 2001 startten.

2001:

In januari 2001 ging te Kalken dan een cursus van 10 lessen over Agaporniden van start. 41 deelnemers werden er geteld tijdens de eerste cursusdag en op de laatste dag waren er nog steeds 34 aanwezig. Enkelen waren onderweg afgevallen, maar de meeste hadden toch het eindpunt bereikt. Het was een prettig treffen tussen verschillende liefhebbers, keurmeesters en kwekers van agaporniden. Van deze laatste besloten er 6 om deel te nemen aan het examen, waarvan er 4 uiteindelijk dan het brevet behaalden: Jeroen Asselman, Thomas Krick, Jorg Schelhout en Geert Serlet.
Met het oog op de COM wereldshow in Ieper besloot BVA zijn kandidatuur te stellen voor lidmaatschap binnen BOU. De kandidatuur van BVA werd aanvaard en vanaf dan was BVA volwaardig COM lid. Dat hield in dat vanaf dan de BVA ringen tijdens het wereldkampioenschap aanvaard werden.
Op 8 en 9 september ging Lovebird International 2001 door, net zoals de vorige jaren waren er deelnemers uit verschillende landen en bijna 1300 vogels. Tijdens deze show, werd de eerste vergadering gehouden met het oog op de gemeenschappelijke standaardeisen. Alles verliep perfect, maar toch een minpuntje: ondanks eerdere beloften wilde AOB niet meer meewerken aan de standaardeisen. Maar vanuit Nederland kregen we toen melding dat Psittacula Nederland, onze Parkieten en de Parkietensociëteit, wel instemden met de gemeenschappelijke standaardeisen. De andere speciaalclubs uit België zagen wel het belang van deze standaardeisen in en lieten weten deze ook te willen toepassen. Tijdens het Belgisch kampioenschap KBOF in Sint Niklaas ging dan de tweede vergadering ‘over de standaardeisen’ door.

2002

Begin januari werden tijdens de bondshow van ANBvV en enkele weken later tijdens de bondshow van NBVV, de volgende vergaderingen ivm de gemeenschappelijke standaardeisen gehouden. Internationaal werd samen met Terry Martin, een nomenclatuur opgesteld. De Engelse nomenclatuur voor de BVA show werd dan ook met deze termen opgebouwd.
In augustus 2002 stopte Didier Mervilde als lid van de beheerraad en daardoor kwam de redactie terug in handen van Dirk Van den Abeele.
Aangezien dit jaar BVA zijn 10de show organiseerde werd niets aan het toeval overgelaten. De nodige voorbereidingen kwamen er aan te pas. En met succes: op donderdag 12 september 2002 werden 1512 agaporniden ingezonden, toen een absoluut record.
Tijdens Lovebird International 2002 was er opnieuw een interclub vergadering waarbij er aan de standaardeisen werd verder gewerkt. Maar er werden nog een aantal zaken aangepast. Zo werd de mutatienaam ‘bleek’ bij de nigrigenis aangepast. Toen BVA drie jaren geleden de ‘bleke’ of ‘Misty’ nigrigenis aan de andere bonden voorstelden werd er toen besloten om in het Nederlands de term ‘bleek’ voor deze mutatie te gebruiken. Toen er meer over de mutatie geweten was, plaatste MUTAVI de internationale term misty op deze vogels. Ondertussen was deze mutant ook al opgedoken bij o.a. de halsbanden, swiften, taranta, forpus passerinus. Daar werd onmiddellijk de internationale term ‘misty’ gebruikt. Daarom werd er gemeenschappelijk afgesproken om ook bij de nigrigenis de term bleek definitief te vervangen door MISTY. Er werd ook beslist om enkel maar de DF misty vogels te vragen voor de shows. EF misty is trouwens bijna niet te onderscheiden van de gewone vorm waardoor verwarring mogelijk zou kunnen zijn met ‘slechte’ gewone vormen. Zo werd opnieuw een stapje in de goede richting gezet.
Om de andere parkietenkeurmeesters van de deelnemende bonden ook de kans te geven om op de hoogte te blijven van de afspraken, werd de emailring voor Agapornis-keurmeesters uitgebreid naar alle keurmeesters parkieten en werd daarvoor een nieuwe emailring in leven geroepen. Zo kunnen we er samen voor zorgen dat, wanneer er ergens gelijkaardige mutanten optreden, bij eender welke parkietensoort, we er dezelfde correcte naam kunnen opkleven. Eind 2002 nam Luc De Breucker afscheid van de beheerraad. Er werd beslist om deze mensen niet onmiddellijk te vervangen.

2003

Begin 2003 ondergaat het boekje terug een volledige gedaante verandering. Delay-out werd aangepast en het aanbod van artikelen werd terug eens goed geëvalueerd. Achter de schermen werd er druk gewerkt aan de internationale standaardeisen en begin dat jaar werd terug een cursus agaporniden georganiseerd. Van de 34 deelnemers waren er 5 welke aan de eindtesten deelnamen. Slaagden met voldoening: Erwin Van den Driessche, Glenn Ooms en Bob Stouthuysen. Slaagden met onderscheiding en konden daardoor de opleiding te keurmeester vervolledigen: Jeff Van de Velde en Lieven Vranckaert.
Op 8 maart werd een speciale verkoopsdag voorzien waarvan de opbrengst volledige ten voordele van BVA zou zijn. Verschillende gerenommeerde kwekers stelden gratis een of meer vogels ter beschikking aan BVA. De vogelpest kwam echter roet in het eten gooien. Alle geplande activiteiten op vogelvlak moesten in België en Nederland worden uitgesteld. Na enkele maanden van bang afwachten was de vogelpest onderdrukt en uiteindelijk kon deze verkoop dan doorgaan op zaterdag 14 juni in Bambrugge. Opbrengst ten voordele van BVA was meer dan 1300 euro. In juni werden de standaardeisen van de personatus, fischeri, nigrigenis, lilianae, canus, pullarius en taranta afgewerkt. BVA besliste om de standaarden gratis aan te bieden via internet. Dit was nog nooit eerder gebeurd in de ornithologische wereld. Vanaf 1 juli 2003 kon men dan ook de reeds afgewerkte standaardeisen over agaporniden gratis downloaden.
Daarna gingen we ons concentreren op de laatste stap in het proces nl de realisatie van de standaardeisen voor de roseicollis.
In dat jaar ging de show voor de eerste keer door onder de vlag van Europees kampioenschap. 94 deelnemers en 1504 vogels dongen naar de titel van Europees kampioen. Tijdens deze show kregen we opnieuw een cameraploeg over de vloer; deze keer die van het VTM programma ‘Beste Beesten’. Het werd voor velen een prachtige ervaring. Omdat de zaal in Bambrugge duidelijk te klein werd voor deze show, werd uitgekeken naar een nieuwe locatie. Eind september viel de beslissing om voortaan de show te organiseren in Aalst in het Sint Paulus complex. Goed nieuws over de standaardeisen kwam er ook van AOB. Uiteindelijk beslisten ze toch om mee te werken en ook de standaarden te aanvaarden. Op die manier was elke Vlaamse en Nederlandse vereniging bij dit project betrokken. Datzelfde jaar gingen Geert Serlet, Dirk Van den Abeele samen met René De Laet en Etienne Michiels (KBOF) in oktober samen naar Fossano in Italië om daar te keuren tijdens een grote parkietenshow. Geert en Dirk namen de agaporniden voor hun rekening, Etienne en René de grote parkieten. Dat zelfde jaar trok een cameraploeg van het VRT programma Afrit Negen een dagje op stap met Dirk Van den Abeele toen hij als keurmeester van dienst was op de grote WPC show. Dit leverde opnieuw een prachtige reportage op. 2003 werd daardoor terug op een heel positieve manier afgesloten.

2004

Dit jaar werd hoofdzakelijk verder gewerkt aan de realisatie van de internationale standaardeisen. Half juni werd dan als laatste de standaardeis voor de roseicollis gepubliceerd. De omschrijven voor de opaline roseicollis zijn dan nog niet compleet, maar er wordt afgesproken om deze na verloop van tijd verder af te werken. In april 2004 wordt door de uitgeverij opnieuw de vraag gesteld aan Dirk Van den Abeele om nog een boek te maken over agaporniden. In navolging van de in 2001 uitgebrachte pocketboekjes over agaporniden zou er nu een extra compleet boekwerk over agaporniden uitgegeven worden. Na wat overleg wordt daar in toegestemd en er wordt door Dirk Van den Abeele beslist om de volledig opbrengsten van dat boek te schenken aan MUTAVI en BVA. Er wordt afgesproken dat het boek rond 15 juni 2005 zal verschijnen.
De tentoonstelling gaat dit jaar voor de eerste keer door op de nieuwe locatie te Aalst. Het werd een beetje bang afwachten want om alles praktisch tot in de puntjes te regelen is er heel wat organisatie nodig. Maar de BVA doet schitterend werk, de show wordt opnieuw een voltreffer. Niet alleen de locatie, maar ook de organisatie was een succes. Er zijn dit jaar zelfs bezoekers uit Chili en het aantal agaporniden op de show zijn meer dan 1520.
In September laat de uitgeverij Welzo media weten dat het nieuwe agapornidenboek ook in het Engels en het Italiaans zal op de markt verschijnen. Dat zal ongetwijfeld terug wat extra geld in het BVA laatje brengen. Dat jaar gaan Geert Serlet, Etienne Michiels, René De Laet, net zoals in 2003, terug samen op stap naar Fossano in Italië om daar samen te keuren. Later dat jaar gaat Dirk Van den Abeele op uitnodiging naar Faenza Italië om daar te jureren op een internationale tentoonstelling en worden er druk gesprekken gevoerd over de internationale termen welke gebruikt worden voor parkieten. Italië beslist om deze ook stap voor stap in te voeren. Ook Frankrijk beslist dat jaar om met de internationale benamingen voor parkieten in zee te gaan.

2005

Dit jaar wordt het BVA boekje terug uitgebreid met 4 extra pagina’s en bevat vanaf dan steeds 36 pagina’s. Als klap op de vuurpijl gaat het aantal kleurpagina’s van 8 naar 20. Dat betekent terug een hele verbetering en als gevolg daarvan gaat het aantal leden terug pijlsnel verder de hoogte in.
Begin dat jaar komt er officieel bericht uit Duitsland dat ze ook de internationale benamingen overwegen en ze de standaardeisen België – Nederland als leidraad gaan gebruiken. Toch waren er een aantal mensen waarbij het succes van BVA hen zwaar op de maag lag.
Op 16 maart krijgt het BVA secretariaat bezoek van de Federale politie. Een ex-medewerker welke jaren ervoor ontslagen was uit de club had schriftelijk klacht neergelegd bij procureur te Dendermonde omdat er volgens hem sterke aanwijzingen waren dat Herman Henderickx en Dirk Van den Abeele zich persoonlijk zouden verrijking onder het mom van BVA. Hij beschuldigde beide bestuursleden ervan gelden van BVA voor eigen doeleinden gebruikt te hebben en dat BVA in feite een commerciële organisatie was en geen vereniging. Daarnaast werden er nog 14 andere beschuldigingen geuit tegenover Dirk Van den Abeele, zowel op bestuursvlak binnen BVA als over zijn privé leven. Het was duidelijk dat men zowel BVA als Herman en Dirk wilde treffen.
Herman en Kristine werden nog dezelfde dag ondervraagd en de volledige BVA boekhouding sinds 1999 werd in beslag genomen. Enkele dagen daarna werd Dirk aan een verhoor onderworpen. Het hoeft uiteraard niet gezegd dat door BVA alle medewerking werd verleend aan de politiediensten en dit onderzoek. BVA werd immers al jaren op een heel correcte manier gerund en dus moesten wij ons zeker geen zorgen maken. Voor ons was dat eigenlijk de ideale manier om de lasterlijke aantijgen en roddels van die man, die al jaren bezig waren, te ontkrachten. Het volledige bestuur werd gebrieft en er werd besloten om aan deze pesterijen weinig of geen aandacht te schenken. Dat zou alleen maar die man zijn ijdelheid strelen. Zijn doestellingen waren immers duidelijk, de club treffen en liefst van al nog zien ten onder gaan. Voor ons was dat eigenlijk een extra motivatie om het in de toekomst nog beter te doen en het BVA team werd daardoor zelfs nog wat hechter. Een echte vriendengroep waar niemand maar iets kon aan veranderen, zelfs niet door deze laffe daden.
Toch waren de pesterijen nog niet gedaan. In juni kregen we een brief onder ogen waarin men het Federaal Voedsel Agentschap had aangeschreven met het verhaal dat waarschijnlijk alle agaporniden met polyoma besmet waren en bijgevolg de dringende vraag om alle agaporniden op de tentoonstellingen te verbieden. Met andere woorden op deze manier hoopten ze terug BVA te treffen en onze show te laten verbieden. Dat iemand met kennis van zaken met deze aantijgingen moest lachen hoeft niet gezegd. Eigenlijk maakten deze mensen zich alleen maar onsterfelijk belachelijk, ware het niet dat een ‘natuurorganisatie’ deze uitspraken wilde aangrijpen om een verbod op het houden van vogels af te dwingen en daardoor kwam de hobby van alle liefhebbers in gevaar. Gelukkig kon Dirk Van den Abeele deze natuurliefhebbers van het tegendeel overtuigen en zo erger voorkomen.
Voor de tentoonstelling wordt op 1 augustus 2005 voor het eerst het systeem geïntroduceerd waardoor men online kan inschrijven voor de BVA show. Deze online formuleren zijn zowel in de Nederlandse, Franse, Engelse en Duitse taal beschikbaar. BVA was er terug in geslaagd om als eerste vogelvereniging dit systeem te lanceren.
Op 1 september worden dan de Nederlandse en Engelse versie van het boek ‘Agaporniden, handboek en naslagwerk’ gelanceerd. Er waren wat problemen met de Italiaanse vertaling waardoor deze naar later datum verschoven werd. De show in september noteerde toen voor het eerst meer dan 100 deelnemers. Niet minder dan 105 deelnemers verschenen aan de start van Lovebird International, European Championship 2005. Het aantal aanwezige vogel liep op tot + 1600. Bezoekers waren er werkelijk van overal uit Europa en zelfs enkelen uit Zuid-Amerika. In het najaar komt de vogelgriep roet in het eten strooien. Er kwam een ophokplicht in Europa voor al wat pluimen heeft en dat hield ook in dat in België de vogelshows en beurzen niet mogen doorgaan. Daardoor komt de BVA verkoopsbeurs in december te vervallen.

2006

Ook de eerste maanden van 2006 werden gekenmerkt door de dreiging van de vogelgriep. Door verschillende maatregelen kon de agapornidendag in België in maart niet doorgaan. Desondanks deze negatieve sfeer gaat BVA onverdroten verder en in het voorjaar werd een nieuwe cursus agaporniden ingericht. In tegenstelling tot vorige edities bestaat de cursus uit 5 volledige dagen ipv 10 namiddagen. Deze cursus ging door Wetteren. Er waren een 40 tal geïnteresseerden, maar wegens de beperkte ruimte konden enkel de 20 eerst ingeschrevenen deelnemen. Op het eind van de rit wagen 6 cursisten zich aan de test. Onder het toeziend oog van een internationale jury bestaande uit BVA keurmeesters Wessel van der Veen en Geert Serlet en Martin Rasek uit Tsjechië slaagden Edith Serneels-Gorissen, Harry Bens, Wim Geypen, Eric Pauwels en Adrian Verhoef in de cursus agaporniden 2006.
Begin dat jaar werd door de Raad van Bestuur beslist om een onderzoeksproject naar de Agapornis lilianae in de wildbaan te sponsoren. Lawrence Luhanga, een student uit Zuid-Afrika startte in samenwerking met Mike Perrin Professor aan het Research Centre for African Parrot Conservation, School of Botany and Zoology, University of KwaZulu-Natal, in Zuid Afrika het Agapornis lilianae project op in Malawi, Liwonde National Park. Op die manier wenste BVA zijn steentje bij te dragen tot de bescherming van deze (spijtig genoeg, ook bedreigde) agapornidensoort in de wildbaan.
Om dat de club nog dagelijks bleef verder groeien werd er voor geopteerd om de Raad van Bestuur nog verder uit te breiden. Marcel De Kegel had reeds geruime tijd aangegeven zijn taak in de Raad van Bestuur te willen overlaten aan jongere medewerkers. Na jaren van trouwe dienst en dagelijks 100% inzet voor BVA wilde hij nu met volle teugen gaan genieten van zijn pensioen. Na overleg werden Guido Kempeneers, Geert Serlet en Koen Smets voor gedragen. Geert Serlet werd verantwoordelijke voor PR en de infostand, Koen Smets behield de ringendienst maar werd ook bestuurder in de Raad van Bestuur. Guido Kempeneers werd aangeboden om in de plaats van Dirk Van den Abeele de leiding te nemen over het redactieteam. Op die manier kan Dirk zich iets meer concentreren op zijn andere BVA taken. Dat redactieteam bestond uit Wessel van der Veen, Adrian Verhoef, Lieven Vranckaert en Dirk Van den Abeele. Daarnaast kreeg Guido ook nog ook nog de taak van BVA fotograaf op zich.
Op 16 juni kregen we bericht van het Parket te Oudenaarde dat het onderzoek naar de beschuldigingen van een ex-medewerker volledig afgerond was en dat alle klachten ongegrond waren verklaard en bijgevolg allemaal werden geseponeerd. We hadden niets anders verwacht, want waar er niets is, kan er ook niets gevonden worden. Verschillende leden gaven ons de raad om klacht neer te leggen tegen deze pesterijen en vooral wegens laster of eerroof, maar daar wilde we echt onze energie niet aan spenderen. Belangrijk was de club en zijn leden, de rest was bijzaak.
Op 1 augustus 2006 werd de nieuwe BVA website gelanceerd. De bestaande memberlogin werd deze keer grondig uitgebreid. Naast de reeds beschikbare screensavers, kweekboeken en archief van alle gepubliceerde BVA artikelen werd deze site nog uitgebreid met de mogelijkheid om de eigen adresgegevens aan te passen, wachtwoord wijzigen, aangeven of u onze nieuwsbrief wenst te ontvangen. Men kon nu ook u rechtstreeks advertenties plaatsen, ringen bestellen en zelfs een eigen webpagina binnen BVA beheren. Alles was geautomatiseerd. Een service op dat moment terug enkel de als BVA leden konden over beschikken.
Lovebird International 2006 werd terug een voltreffer. 1600 Agaporniden werden aangeboden op de show. Er waren dat jaar naats bezoekers uit elk Europees land, ook bezoekers uit Chili en de Filipijnen aanwezig. Het zat ons dat jaar mee, want de dag na onze show werd de ophokplicht in België afgekondigd waardoor vanaf dan geen beurzen meer mochten doorgaan. Wij vielen dus gelukkig net uit de boot, van een meevaller gesproken. Gelukkig werd het verbod op beurzen tijdig opgeheven en kon de eerste zaterdag van december onze verkoopsbeurs doorgaan. Ondanks het feit dat door de dreiging van de vogelgriep diverse kwekers gestopt waren, slaagden we er toch terug in om in 2006 ons ledenaantal zelfs nog lichtjes te verhogen. Wessel van der Veen gaf toen te kennen zijn taak als actieve BVA keurmeester te willen stopzetten wegens gezondheidsredenen. Hij bleef wel actief binnen de keurmeesterorganisatie als adviseur en uiteraard als lid van de redactieraad.

2007

Dit jaar hadden we nog steeds de dreiging van de vogelgriep, begin dat jaar werd zelfs het wereldkampioenschap voor het tweede jaar na elkaar afgeschaft. Er heerste paniek bij de liefhebbers. Toch bleven we binnen BVA verder bouwen aan de toekomst. Het keurmeesterkorps moest verder uitgebreid worden en de vijf kandidaten welke het jaar ervoor voor de theoretische cursus met meer dan 70% geslaagd waren konden aan hun praktische opleiding beginnen. Deze kandidaten werden dan nog aangevuld met mensen die twee jaar ervoor al geslaagd waren. Na nog heel wat dagen vogeltjes kijken en mutaties bespreken werd er ook door Hans van den Berg, keurmeester binnen NBvV Nederland ook een extra opleidingsdag over het keuren verzorgd. Na deze opleiding slaagden Wim Geypen, Eric Pauwels, Adrian Verhoef, Jeff Van de Velde en Lieven Vranckaert al BVA keurmeester. Tijdens de show van 2007 zouden ze voor het eerst aantreden.
Kort daarna kwamen er terug meldingen van vogelgriep in Duitsland en Frankrijk. Met een bang hart werden de voorbereidingen voor de show getroffen. Gelukkig bleken de goden ons goed gezind en op 8 en 9 september kon Lovebird International, European Championship 2007 van start. Het was opnieuw een onverwacht succes. Niet minder dan 118 deelnemers uit Nederland, Frankrijk, Duitsland en België brachten niet minder dan 1843 vogels in Aalst. Het werd een ware overrompeling. Er waren dat jaar bezoekers gesignaleerd uit Denemarken, Duitsland, Nederland, Frankrijk, Engeland, Italië, Spanje, Tsjechië, Slovenië en Hongarije. Het internationale agapornidentreffen bij uitstek. Dit jaar waren er keurmeesters uit Duitsland, Italië, Nederland, België en zelfs Koos Hamer kwam uit het verre Brazilië om zijn nieuwe BVA collega keurmeesters bij te staan. Dat er dit jaar (terug) gefeest werd tijdens de show hoeft niet gezegd.
Tijdens het Nationaal Kampioenschap van Frankrijk in Guingamp waren Geert Serlet en Dirk Van den Abeele dit jaar uitgenodigd als keurmeester om de agaporniden te beoordelen en een week later trokken Dirk Van den Abeele en Lieven Vranckaert op uitnodiging naar Italie om daar te jureren tijdens het Italiaans kampioenschap van de Parkietenclub.
Op 1 november vierde BVA zijn 15de verjaardag. Er waren geen grote evenementen voorzien maar als verjaardagsgeschenk kregen de BVA leden het boekje van december voor het eerst volledig in kleur. De 10 pagina’s in het boekje welke voorheen nog in grijswaarden werden gedrukt, kwamen vanaf dan ook in kleur, waardoor het boekje sinds dan volledig in kleur was. Er werd in dat boekje ook aangekondigd dat er op vraag van de leden opnieuw een cursus agaporniden gepland was voor maart 2008. De twintig beschikbare plaatsen waren op een paar dagen allemaal gereserveerd. Wie later nog wou inschrijven moesten we helaas teleurstellen. Een duidelijk bewijs dat heel veel leden ernstig met hun hobby begaan waren. Het was een mooie afsluiter van (opnieuw) een succesvol BVA jaar want ondanks de crisis in de vogelwereld door de dreigingen van de vogelgriep was BVA er terug serieus op vooruit gegaan.

2008

Begin 2008 werden er wijzigingen doorgevoerd binnen de Raad van Bestuur. Kristine De Stoop en Herman Henderickx hadden in 2007 al aangegeven dat ze iets minder hooi op hun vork wilden nemen en dat ze zich graag zouden willen laten vevangen in de Raad van Bestuur. Herman en Kristine hadden immers jarenlang het beste van zichzelf gegeven om BVA uit te bouwen en wilden het iets rusiger aan gaan doen. Koen Smets nam de taak van Kristine over als penningmeester en Kurt Verstappen werd onze nieuwe secretaris.
In het voorjaar ging de vierde cursus agaporniden van start. Er waren 45 kanidaten ingeschreven, maar helaas konden er maar 25 deelnemen. Zaterdag 26 april was het dan zover, de deelnemers aan de BVA cursus konden, indien ze het wensten, hun eindtest afleggen. Ze kregen 40 theorievragen over genetica, de agasoorten, mutaties en vederstructuur, waarna ze nog eens 10 mutaties moesten herkennen. Als dat achter de rug was moesten ze dan nog mondeling een aantal zaken toelichten. Het was zeker niet gemakkelijk, maar dat we met heel goede studenten te maken hadden bewijzen hun resultaten. Een van hen, Arvid De Graeve, had maar liefst 183 op 200 behaald. De hoogste score tot nu toe in de geschiedenis van deze BVA cursussen.

Edith Gorisen: geslaagd met onderscheiding
Johan Declercq: geslaagd met onderscheiding
Arvid De Graeve: geslaagd met de grootste onderscheiding
Glenn Ooms: geslaagd met grote onderscheiding
Frank Buys: geslaagd met onderscheiding
Arjan van der Laar: geslaagd
Stijn Moerman: geslaagd met onderscheiding
Frank Schapmans: geslaagd
Jurriaan Heystek: geslaagd met grote onderscheiding
Bjorn Meyer: geslaagd

Voor ons terug een duidelijk bewijs dat nog heel veel mensen gedreven met onze hobby bezig zijn.
Op 13 en 14 september ging onze BVA show door onder de naam Lovebird International, BVA Masters 2008. Onder leiding van Lieven vranckaert werd de show tot in de puntjes voorbereid en het werd een voltreffer: niet minder dan 119 deelnemers en maar liefst 2005 vogels waren er te bewonderen. De verste bezoekers kwamen uit Brazilië en er waren bezoekers uit bijna elk Europees land. Dat iedereen daar heel gelukkig mee was hoeft niet gezegd.
Op het einde van het jaar kregen we nog een extra onverwachtte meevaller. Een VZW uit Limburg besloot om hun activiteiten te stoppen. Tijdens hun laatste vergadering werd beslist om het resterende werkingskapitaal van bijna 10.000 euro over te dragen aan BVA. Dit alles maakte van 2008 terug een complete voltreffer.

2009

Dit was een relatief heel rustig jaar wat BVA betreft. Terwijl veel clubs nog de gevolgen van de vogelgriep voelen gaat BVA op zijn gewone gangetje verder. Toch zorgt BVA terug voor enkele primeurs. In het boekje van april verschijnt een artikel over een geval van parthenogenese bij een roseicollis in Nederland. Ondanks het feit dat deze pop solitair begon ze te broedden en kipte er een eitje. Dat jong leefde nog vier dagen. Deze gevallen van parthenogenese zijn zeldzaam en dank zij de contacten van Dirk Van den Abeele verklaarde Prof. Tim Birkhead van de Universiteit in Sheffield zich akkoord om dit geval te onderzoeken. En dat was nog niet alles. In juni kregen we een artikel van Dirk over de Agapornis swindernianus. Nu is dat niet zo bijzonder, ware het wel dat bij dit artikel voor het eerst foto’s van de swindernianus in de wildbaan werden afgedrukt. Geen enkele andere club deed het ons voor en we mogen daar dan ook heel fier op zijn.

Ook de show was een voltreffer. BVA Masters 2009 zorgde voor niet minder dan 2120 vogels. Een absoluut succes. Naast veel Belgische en Nederlandse bezoekers waren er uit bijna alle Europese landen bezoekers. Men kan met zekerheid stellen dat BVA Masters een wereldwijd begrip geworden is. In oktober 2009 trok Dirk Van den Abeele op onderzoek naar Namibië waar hij de roseicollis in zijn wildbaan kon bestuderen. Uiteraard leverde dat unieke beelden en artikelen op voor het BVA magazine. Omdat de locatie in Kalken te klein werd werd voor de BVA verkoopsdagen verhuisd naar Aalst. Op 5 december ging daardoor de verkoop voor het eerst door in het Sint Paulus complex.

2010

Begin dit jaar besloten Kristine De Stoop en Herman Henderickx volledig te stoppen met hun activiteiten in BVA. De Raad Van bestuur besloot daarop hen te benoemen als ere-bestuurslid. Een titel die ze door hun jaren van medewerking en onvoorwaardelijke steun aan BVA wel verdiend hadden.
De BVA show was net als de andere jaren een groot succes. Bezoekers van letterlijk overal ter wereld kwamen langs in Aalst. Zoals al jaren voordien afgesproken was gaf Dirk Van den Abeele na de BVA show zijn ontslag als voorzitter en bestuurslid binnen het BVA team. Dirk vond dat het voor een organisatie noodzakelijk is dat er jonge mensen en dus ook frisse ideeën in een bestuur nodig zijn. Hij kloeg al jaren het feit aan dat oudere bestuursleden binnen bepaalde organisaties krampachtig de macht in handen houden en daardoor eigenlijk de vooruitgang van deze organisaties blokkeren. Hij wilde dan ook zeker dezelfde fout niet maken en hij stopte zoals reeds jaren voordien aangekondigd was voor 2011, het jaar waarin hij zijn 50ste verjaardag vierde. Uiteraard bleef hij actief binnen de ornithologie en kort daarom vertrok hij naar Malawi waar hij deelnam aan het Lovebird Research Project in Liwonde National Park.
In december 2010 werd de fakkel van Dirk officieel overgenomen door Arvid De Graeve en Dirk werd aangesteld als Erevoorzitter van BVA. Samen met Arvid vervoegden Koert Fiers, Marcel De Kegel en Glenn Ooms de nieuwe BVA Raad van Bestuur. Kurt Verstappen werd ondervoorzitter, Marcel De Kegel Secretaris. Koert Fiers en Glenn Ooms werden medewerkers binnen het TT comité. Een vernieuwde en verjongde ploeg stond klaar aan het begin van 2011.

2011

Voor velen was het uitkijken wat het vernieuwde BVA bestuur ging presteren. Algauw bleek dat BVA de ingeslagen weg gewoon bleef volgen. Correcte informatie van en voor de liefhebber. Het onderzoeksproject in Malawi leverde prachtige artikelen op. Dit jaar werd terug een cursus agaporniden op touw gezet. Dirk Van den Abeele stond terug voor de klas en twintig deelnemers verschenen aan de start. Het werden terug enkele leuke weken en de meeste deelnemers haalden de eindmeet. Een aantal durfde het ook aan om achteraf aan de test deel te nemen en slaagden in hun opzet.

Jos Van Oppens: geslaagd
Stijn Roegiers: geslaagd met onderscheiding
Danny Vergauwe: geslaagd met onderscheiding
Daniël Nuijten: geslaagd met onderscheiding
Marnique Standaert: geslaagd met grote onderscheiding
Bart Descamps: geslaagd met de grootste onderscheiding.
Frank Buys nam zelfs voor de tweede keer deel en slaagde terug met onderscheiding.

Waar andere bonden kloegen dat de jonge mensen geen interesse meer hebben voor de hobby bewees BVA hier terug het tegenover gestelde.

Zoals gewoonte ging in september de BVA Masters van start en we stevenden terug op een record af: maar liefst 2153 agaporniden verschenen op de show. Niet alleen het aantal vogels op de show was een record, ook het aantal bezoekers was een echte topper. Bezoekers van letterlijk overal ter wereld kwamen opdagen in Aalst met slechts een doel: agaporniden bekijken en enkele dagen feestvieren. Ja, de BVA feestjes waren ondertussen via diverse facebook pagina’s wereldwijd beroemd en …………berucht.
Eind dit jaar werd door Arvid een oud plan van onder het stof gehaald om het tijdschrift op A4 formaat en zowel in het Nederlands als het Engels uit te brengen. Dit moest een antwoord bieden op de vele vragen van buitenlandse leden / liefhebbers. Er werden gesprekken gestart met de AECA (ASOCIACIÓN ESPAÑOLA DE CRIADORES DE AGAPORNIS) over een eventuele samenwerking. Op die manier werd 2011 op een positieve wijze afgesloten.

2012

De plannen voor het tweetalig tijdschrift werden heel concreet en de afspraken met AECA kregen ook stilaan vorm. Het bestuur besliste eveneens om de opleiding van de BVA keurmeesters vanaf dan in handen te geven van Ornitho-Genetics VZW. De verkoopsdagen werden steeds maar groter en groter. Bijna altijd waren er liefhebbers van over heel Europa aanwezig. Op 13 juni 2012 sloeg het noodlot opnieuw toe. Arvid De Graeve, de voorzitter van BVA werd door een vrachtwagen van de weg gemaaid toen hij met zijn fiets na het werk terug naar huis reed. De eerste dagen waren bang afwachten omdat niemand kon voorspellen of hij al dan niet terug uit coma zou ontwaken. Als erevoorzitter nam Dirk Van den Abeele zijn verantwoordelijkheid en regelde een ad-interim bestuur dat door Koen Smets geleid werd.
Na enkele weken ontwaakte Arvid uit de coma, maar al gauw bleek dat hij zijn taak als voorzitter nog niet kon verder zetten.
Het waren moeilijke dagen, maar de onderlinge vriendschap van de bestuursleden zorgden er voor dat ze samen toch de plannen van Arvid konden verder verwezenlijken.
Het keurmeestercorps werd uitgebreid.
Eric Pauwels, Geert Serlet,en Koos Hammer kregen e rnieuwe collega’s bij. Glenn Ooms, Frank Buys, Jurriaan Heistek, Marnique Standaert en Bart Descamps kregen toen de titel van BVA Judge en mochten voor het eerst aantreden tijdens de BVA Masters 2012.
Deze was met meer dan 2200 vogels terug een schot in de roos. In oktober werd dan door Dirk Van den Abeele, als Erevoorzitter en vertegenwoordiger van BVA, samen met AECA in Cartagena, Spanje een akkoord geregeld waardoor AECA een onderafdeling van BVA werd.
AECA zou vanaf dan ook een Spaanse vertaling van het BVA magazine uitbrengen.
Het decembermagazine werd voor het eerst op A4 formaat gedrukt en zowel in het Nederlands als het Engels uitgebracht. Een huzarenstukje van de redactieraad, welke onder leiding van Guido Kempeneers, terug een mijlpaal in de geschiedenis van BVA realiseerde.

2013

Begin dit jaar werd het BVA bestuur grondig hervormd. Een aantal oudere leden hadden aangeven zich te willen laten vervangen door jongere bestuursleden en een aantal deden een stapje terug naar de BVA adviesraad of panel van bestuurscommissarissen.
In afwachting van zijn revalidatie bleef Arvid nog steeds op post als voorzitter, ondervoorzitter werd Dominique Veeckmans, secretariaat werd overgenomen door Marcel De Kegel, Hoofdredactie bleef bij Guido Kempeneers, Penningmeester werd Edith Gorissen, Glenn Ooms ringendienst en Geert Serlet werd de show coördinator. Gezien de revalidatie van Arvid, was het Dominique die de dagelijkse leiding op zich nam.
Koen Smets, Kurt Verstappen en Philippe Antjon gaven aan te willen stoppen en kregen na meer dan tien jaar actieve medewerking binnen het BVA bestuur de titel van erelid. Een titel die ze meer dan verdiend hadden. In februari ging er terug een uitgave van de BVA cursus door.
Dirk Van den Abeele stond terug vijf dagen voor de klas.
Eind september ging de test door en van de twintig deelnemers waren er zes dapperen die kwamen aandraven voor de test.
Dat waren: Roels Philip, Jan Harm Keijzer, Yves Van Dam, Edith Gorissen, Karel Van Voorn en Kristof Tielemans.
Ze slaagden allen. Eén van hen, Jan Harm Keijzer, slaagde zelfs met grote onderscheiding. Op 1 juni werd beslist de leiding van het BVA technisch comité in handen te geven van Daniel Nuyten. Samen met Ornitho-Genetics VZW werd hij verantwoordelijk voor de training en opleiding van de BVA keurmeesters.
BVA Masters 2013 was terug een prachtige ervaring.
Meer dan 2.000 vogels en bezoekers uit onder andere: Japan, USA, Indonesië, De Filippijnen, Egypte, Bahrein, Qatar, Zuid-Afrika, Brazilië, Venezuela en bijna elk Europees land.
Met andere woorden: het was terug BVA Masters op zijn best!!!!!!

2014

Begin van dit jaar gaf Arvid aan dat het niet meer mogelijk was voor hem om terug de taak als voorzitter op te nemen. Dit werd besproken op de volgende bestuursraad en vermits Dominique deze taak (ad interim) reeds een jaar uitvoerde werd hij dan ook unaniem verkozen tot voorzitter.
De samenwerking met onze zustervereniging (AECA) in Spanje verloopt heel vlot en deze hebben ook een fantastische tentoonstelling neergezet in Calamonte.Dit jaar werd er ook heel wat reclame voor BVA gemaakt in Spanje en Portugal. Als resultaat kwamen er dan ook heel wat deelnemers uit deze landen om een poging te wagen op de BVA Masters 2014. We sloten dit jaar af met een ongezien record van meer dan 2600 agaporniden op onze BVA Masters, de zaal barste bijna uit zijn voegen.
Door de grote groei aan tentoonstellingsvogels constateerden we dat het moeilijker werd om op eenzelfde dag de keuring te doen, de resultaten in te brengen en het tt boekje klaar te maken voor de opening ‘s avonds.
Door de raad van bestuur is er dan beslist om een oplossing te zoeken met eventuele nieuwe soft en hardware zodat dit in de toekomst gemakkelijker wordt om dit nog op één dag te kunnen realiseren.
Daarom hadden we binnen het BVA bestuur besloten om de B klasse en de C klasse af te schaffen. De A klasse bleef bestaan, maar er werd besloten dat vogels tot 3 jaar toelaten werden in plaats van tot 2 jaar. De S klasse (stammen) werd T klasse (Teams).
De N klasse bleef bestaan en de K klasse (keurders) werd J klasse (Judges)
Dit om verwarring met onze buitenlandse leden te voorkomen.

2015

Tijdens het jaar 2015 is er weer heel wat werk verzet! Begin dit jaar werd door Dirk Van den Abeele terug een cursus agaporniden georganiseerd. Door de verdere groei van de BVA Masters en de steeds grotere vraag voor BVA keurmeesters door andere verenigingen was het noodzakelijk om het aantal keurmeesters aan te vullen.

Door het grote succes van onze BVA Masters 2014 met meer dan 2600 vogels stelden we nog enkele pijnpunten vast waardoor we voor 2015 iets moesten gaan veranderen.

-Het eerste pijnpunt was het grote aantal ingeschreven vogels tijdens onze vorige tentoonstelling.

Met 2650 vogels was de limiet dat onze zaal in Aalst aan kon tijdens de BVA Masters 2014 bereikt. Heel wat deelnemers uit Portugal hadden tijdens de voorbije BVA Masters een beperkt aantal vogels ingestuurd om het hier ook eens te wagen. Deze vogels werden opgestuurd via het vliegtuig en konden dan in België afgehaald worden via BRUCARGO. Deze kwekers hadden dan ook ondervonden dat dit perfect haalbaar was en we moesten dus een oplossing zoeken zodat we niet te veel vogels binnen gingen krijgen . Aalst is het mekka geworden van de agaporniden wereld en we huren daar dan ook een buitengewone locatie die we moeilijk ergens anders gaan kunnen vinden.
Daarom hadden we binnen het BVA bestuur besloten om de B klasse en de C klasse af te schaffen. De A klasse bleef bestaan, maar er werd besloten dat vogels tot 3 jaar toelaten werden in plaats van tot 2 jaar. De S klasse (stammen) werd T klasse (Teams). De N klasse bleef bestaan en de K klasse (keurders) werd J klasse (Judges)
Dit om verwarring met onze buitenlandse leden te voorkomen.

– Het tweede pijnpunt was om alles op 1 dag klaar te krijgen.

Wij realiseren de keuring , het inbrengen van de resultaten en het laten drukken van het tentoonstellingsboekje normaal op 1 dag, namelijk op vrijdag. ‘S avonds is er dan de opening voor alle deelnemers. Deze resultaten moesten voor elke vogel ingebracht worden in de pc en voor 18u moesten deze resultaten bij de drukkerij zijn. Door de groei van het aantal vogels was het niet meer realiseerbaar om alles manueel in het computerprogramma in te brengen binnen deze beperkte tijdsperiode. Het bestuur heeft dan de beslissing genomen om een zware investering te doen om alles vlugger te laten verlopen. We hebben 2 nieuwe pc’s aangekocht en 10 tablets. Ook het tentoonstellingsprogramma werd door Dirk van den Abeele en Dirk Eekhaut helemaal herschreven en aangepast aan onze noden. Deze beide mensen hebben dagen, maanden gezwoegd om alles klaar te krijgen.

De bedoeling was dat de keurders de resultaten inbrachten op de tablets en via een netwerk dat we opstelden zouden deze gegevens automatisch overgebracht worden naar een laptop. Als de laatste vogel gekeurd was, dan zou in principe het tentoonstellingsboekje met de resultaten moeten klaar zijn voor verzending naar de drukker. Het was dan ook een spannend moment toen het keuren begon op de BVA Masters 2015, maar alles is perfect verlopen zoals gepland. We sloten onze tentoonstelling weer af met meer dan 2200 vogels, wat een groot succes is vermits er klassen waren afgeschaft.

In 2015 is er ook geïnvesteerd in led verlichting voor de ganse tentoonstellingszaal wat onze tentoonstelling weer heel wat meer uitstraling gaf.

November 2015 gaf Daniel Nuijten aan te willen stoppen als coördinator keurmeesters. Deze taak werd volledig overgenomen door Ornitho-Genetics, vanaf dan bijgestaan door Frank Buys en Bart Descamps.

Op 5 december werd er dan een examen afgelegd door de mensen die geslaagd waren, met meer dan 70%, tijdens de cursus agaporniden van de dit jaar en de vorige lessenreeks, gegeven door Dirk Van den Abeele. 5 Cursisten slaagden en werden vanaf nu BVA keurmeester. De gelukkigen: Sam Gibbs, Karel Van Vooren, Jan-Harm Keijzer, Bernd Ziegenfuss en Philip Roels.

2016

In 2016 liep alles zijn gewone gangetje. Na het in gebruik nemen van de nieuwe Led verlichting in onze tentoonstellingszaal werd er door het bestuur beslist dat we ook moesten investeren in onze verkoopszaal tijdens de BVA Masters om het geheel nog een mooiere uitstraling te geven. Er werd ook voor de verkoopszaal geïnvesteerd in Led verlichting en we hebben ook aluminium rekken aangekocht zodat we alles niet meer op tafels moesten plaatsen. Zo kreeg onze verkoopszaal met de nieuwe rekken en led verlichting ook een mooiere uitstraling waar vele clubs alleen maar van kunnen dromen om dit op hun tentoonstelling te kunnen plaatsen.

Onze zustervereniging (AECA) in Spanje doet het ook heel goed want tijdens ons bezoek op hun tentoonstelling in Algemesi (Valencia) konden we weeral genieten van een groot succes met ongeveer 1500 agaporniden op hun tentoonstelling. Frank Buys, Glenn Ooms en Bart Descamps hadden hun handen vol om dit op twee dagen gekeurd te krijgen.

We gingen dit jaar ook op bezoek bij onze vrienden in de Tsjechische Republiek en daar begint ook alles in versnelling te gaan.

2016 was weer en vruchtbaar jaar voor BVA, want na onze eerste zustervereniging in Spanje zijn er nog enkele bij gekomen. We hebben nu zusterverenigingen in Spanje, Griekenland en Indonesië waar ze ons BVA magazine ‘Agapornis.info uitbrengen in hun landstaal. Zo bouwen we beetje bij beetje verder aan een gemeenschap van agaporniden liefhebbers die er dezelfde standaarden op nahouden. De bedoeling is dat ze overal ter wereld dezelfde termen gaan gebruiken voor één en dezelfde mutatie.

Omdat we bij BVA niet meer op lokaal vlak (Belgisch) denken, hebben we dit jaar ook een wijziging doorgebracht in onze statuten. Vanaf nu noemt onze vereniging : BVA INTERNATIONAL VZW. We hebben ook getracht om de mensen van C.O.M. aan te schrijven om ook onze ringen Internationaal te aanvaarden, maar zoals verwacht werd er helemaal geen gehoor aan gegeven! Nochtans hebben we veel leden in het buitenland die alleen met BVA ringen willen ringen. Dit is een gemiste kans voor de C.O.M. om meer agaporniden op hun wereldshow te kunnen krijgen.

BVA Masters 2016 was zoals gewoonlijk weer een gigantisch succes, onze zaal was weer goed gevuld! Dit jaar hadden we een record van 208 deelnemers die 2260 agaporniden naar Aalst hebben gebracht.

2017

De voorzitter Dominique probeerde dit jaar nog meerdere verenigingen uit het buitenland aan te trekken en 2017 zette zich al goed in want eind januari kwamen er al 3 zusterverenigingen van BVA bij in Pakistan, Portugal en Brazilië. Dit nieuws liep als een lopend vuurtje en tegen eind 2017 hadden we al acht zusterverenigingen die ons BVA magazine ‘Agapornis.info’ uitbrachten in hun landstaal. We hadden dan zusterverenigingen in Spanje, Griekenland, Indonesië, Pakistan, Portugal, Egypte, Israel en Brazilië.

2017 was ook het jubileum jaar van BVA want we bestonden dan 25 jaar. Zoals gewoonlijk sloten we in september af met een succesvolle BVA Masters met 2559 vogels op de tentoonstelling die werden gebracht door 211 inzenders.

2018

Het succes verhaal ging verder want begin 2018 besloten ook de agaporniden verenigingen uit Australië, Zuid Afrika en India om toe te treden als zustervereniging van BVA. Tot dusver hebben we al 11 zusterverenigingen en er zullen er ongetwijfeld nog bij komen.
Onder veel belangstelling werd er in Wetteren ook weer een cursus agaporniden gegeven door Dirk Van den Abeele! Deze cursus bleef een succesformule. Net als de BVA Masters 2018, er waren maar liefst 192 liefhebbers, uit elf verschillende landen, die deelnamen aan onze tentoonstelling met in totaal 2142 vogels.

2019

In 2019 liep alles verder op zijn gewone gangetje. Er kwamen weer enkele zusterverenigingen aansluiten en we sloten dit jaar de BVA Masters af met 2415 vogels en +200 deelnemers op onze tentoonstelling.

2020 & 2021

Begin 2020 startte in Aalst de 10de uitgave van de cursus agaporniden, helaas moest deze gestaakt worden na de eerste les want door de coronamaatregelen werden alle activiteiten verplicht stopgezet en gingen de meeste landen in lockdown.

Zowel verkoopsbeurzen als de BVA Masters werden gecanceld. Om de pijn wat te verzachten organiseerde BVA en Ornitho-Genetics een aantal online webinars. Op die manier konden de BVA leden toch met hun hobby bezig zijn.

Uiteindelijk ging in 2021 de 10de uitgave van de cursus agaporniden, onder leiding van Dirk Van den Abeele, dan toch door, zijn het wel online, daar we nog altijd met beperkingen zaten wegens Corona. Ook de leden van onze zusterverenigingen lieten we niet in de kou staan, want er werden door BVA en Ornitho-Genetics eveneens een aantal Engelstalige webinars georganiseerd die telkens volgeboekt waren.
Tijdens deze twee Covid jaren hadden we ook geen inkomsten van activiteiten, maar de vaste kosten zoals: verzekering, huur staanplaats van onze containers, boekhoudkantoor enz.. bleven verder lopen. Gelukkig hadden we de voorgaande jaren wat financiële reserve opgebouwd om dit te kunnen overbruggen!

2022

Na 2 lange jaren met Covid kwam alles eindelijk weer op gang. De BVA verkoopdagen konden weer plaatsvinden waar weer heel wat belangstelling voor was. De liefhebbers konden elkaar eindelijk terug ontmoeten.
Zoals verwacht was het na al die tijd weer van nul beginnen, want ondertussen waren er wel wat liefhebbers gestopt met vogels houden omdat er gedurende al die tijd geen tentoonstellingen meer georganiseerd werden. Een aantal liefhebbers zijn hun vogelbestand ook gaan reduceren wegens de serieuze verhoging van de prijzen van het zaad en daarbij kwamen ook nog de hoge brandstof prijzen door de oorlog in Oekraïne. Hierdoor werd het leven heel wat duurder en dit alles heeft helaas geen goed gedaan aan onze hobby! Een spijtige realiteit waar elke vereniging mee te maken kreeg.

Dit jaar hebben we ook beslist om onze BVA magazines sinds 2012 online te plaatsen voor al onze leden en de leden vanaf nu het ledenblad digitaal aan te bieden. Zo konden nieuwe leden ook in het archief alle artikels terug vinden van de voorbije jaren.
Bij de raad van bestuur kwamer er ook versterking! Peter Cartuyvels kwam mee in het bestuur als redactie medewerker om Glenn Ooms bij te staan met de redactie.

In september hadden we, na twee jaar verplichte pauze, eindelijk terug onze BVA Masters en buiten verwachting hadden we 139 deelnemers die toch nog +2000 agaporniden naar Aalst hebben gebracht. Een woord van dank aan al de deelnemers die er zijn blijven in geloven, was hier dan ook op zijn plaats, want zonder hun medewerking was het voor BVA niet mogelijk geweest om dit evenement te realiseren.
Op 1 november 2022 blies BVA dan ook dertig kaarsjes uit en was BVA 30 jaar jong.

Dit is een beknopt overzicht van het reilen en zeilen binnen BVA. Ik denk wel dat we zonder valse bescheidenheid kunnen stellen dat we al heel veel verwezenlijkt hebben. Voor een beginnend liefhebber zal het misschien raar overkomen, wanneer hij leest dat de eenvormige benamingen pas sinds 1998 het licht zagen, maar toch is het zo. Iets wat nu logisch lijkt, leek toen nog onmogelijk.
Natuurlijk zijn we er nog steeds niet en blijven we verder werken aan onze voornaamste doelstelling: onze hobby en onze agaporniden promoten en onze leden steunen waar en wanneer nodig.
Onze oprechte dank gaat uit naar al onze leden en medewerkers, het is dankzij hen dat we BVA op de wereldkaart hebben geplaatst.
We hopen u nog vele jaren van dienst te mogen zijn.

Het voltallige BVA bestuur.